Istorijat za Makedonskiot jazik na Seminarot vo OHRID

Семинарот за македонски јазик, литература и култура се одржува секоја година во Охрид и има над три децениското континуирано егзистирање, но и прерасна во респектиран македонистички пункт во научната јавност ширум светот.


Почетоците на Семинарот, кој е во организација на Универзитетот „Свети Кирил и
Методиј“ од Скопје, се поврзани со 1968 год., кога тој ја започнува
својата мисија за изучување и ширење на македонистиката. На првиот
семинар имаше само 21 учесник од 12 странски земји. Понатамошниот
интерес за учество на оваа манифестација постојано расте. Така, 1978
год. кога се одбележуваше една деценија од неговото одржување
учествуваа 124 македонисти од 25 странски земји.
Предавањата што се одржуваат на семинарот се од областа на македонската
лингвистика, филологија, историја на литературата, етнологијата,
фолкорот, музиката, сликарството, театарот, а ги одржуваат еминентни
познавачи од односните области. Содржините на Семинарот се
надополнуваат и со разговори со членови на писателската асоцијација,
промоција на најнови изданија, присуство на филмски проекции, театарски
претстави, посета на фестивали и слично со што им се овозможува на
учесниците поширока и поразновидна комуникација со македонскиот јазик.
Приемот на учесниците на Семинарот за македонски јазик, литература и
култура се одвива врз основа на меѓудржавните и универзитетските
конвенции за соработка на Република Македонија и Универзитетот „Св.
Кирил и Методиј “ од Скопје со странските земји и нивните матични
универзитети, а учесниците на Семинарот имаат можност македонскиот
јазик да продолжат да го изучуваат во своите земји

Јазичарите, збунети, се држат за стариот Македонски речник, кој,
плашејќи се од архаизми и од искуствата на „кроатизмот“, воведе такви
модернизми што е за чудење - леталата се авиони и аероплани,
леталиштата се аеродроми, надоместните делови се резервни делови и се
сл..

Посебно е пак убивањето на јазикот со Охридскиот рамковен. Во многу
населби веќе нема фирми на македонски, а ако ги има - напишани се на
латиница. Фирмите, таблите, патоказите, известувањата, како да служат
за етничко распознавање на сопствениците и на дуќаните или
продавниците, а не за потрошувачите, патниците, болните и сите други.
Да не зборуваме за јазикот на седниците, за преводите, на многубројните
трибини, за изучувањето на јазикот во училиштата.


Се чини дека итно треба нешто да се направи, за да се запре ова
изумирање на јазикот. Повторно навраќање на Законот за јазикот? Секако.
Стриктно спроведување? Бездруго. Освежување на Речникот и на
деловничките акти на државните, јавни, локални и други органи, на
јавните медиуми и сите јавни институции? Без сомневање. Расправа за тоа
што треба да се чини во училиштата и сиот школски систем? Сигурно.
Преку ноќ? Не. Затоа ни е потребно прогласување на Година на
македонскиот јазик и писмо.